W Zgromadeniu Najświętszego Serca Jezusa to wielki dzień.
Żarliwe nabożeństwo do tajemnicy Niepokalanego Poczęcia zostało przekazane Zgromadzeniu przez św. Magdalenę Zofię jako nabożeństwo charakterystyczne, nierozłączne od jego poświęcenia Sercu Jezusa.

"Jeśli nie nazywa się nas zakonnicami Najświętszych Serc Jezusa
i Maryi, mówiła w jednej z konferencji, to dla skrótu, a byłaby to rzeczywiście nasza prawdziwa nazwa, ponieważ Zgromadzenie jest poświęcone tak Najświętszemu Sercu Jezusa, jak i Niepokalanemu Sercu Maryi. Lecz powtarzam, trzeba było dokonać skrótu i to dlatego nazywa się nas Zakonnicami Serca Jezusowego, a nie: Najświętszych Serc Jezusa i Maryi.” (Konfer. z 13 .08. 1859)

Tę nierozłączność św. Magdalena Zofia oparła na "zamiarach Bożych"
i "stałej praktyce Kościoła". Jest rzeczą oczywistą, iż z woli Bożej, obecność Maryi była niezbędna we wszystkich tajemnicach Chrystusa: we Wcieleniu, wzrastaniu Jezusa, Odkupieniu, narodzinach Ciała Mistycznego, Zesłaniu Ducha Świętego w Kościele. Mało jest prawd dogmatycznych poza tą, o wstawienniczej potędze Maryi w ratowaniu dusz, co do których Święci, Ojcowie Kościoła, teologowie, papieże byli tak zgodni przez dwudzieścia wieków.

"Można powiedzieć, że św. Założycielka, całe swoje życie spędziła jakby w ekstazie wobec tajemnicy Niepokalanego Poczęcia." (O. Józef Charmot SJ Komentarz do Konstytucji)

Dzień ten był pieczołowicie przygotowywany przez dłuższy czas. Wszystkie siostry, uczennice, pensjonarki zaangażowane, panowała radosna atmosfera zbliżającego się tego święta patronalnego uczącej się w szkołach Sacre Coeur młodzieży.
S. Józefa zwykle była włączona w te przygotowania.
Jednak w grudniu roku 1923 była już bardzo słaba.
"Dzień 8 grudnia mija w radośći. Józefa oddaje swe ostatnie siły na przygotowania do procesji uświęconej tradycją w Zgromadzeniu Najświętszego Serca Jezusa. Z jakim staraniem nadaje świąteczny wygląd kaplicy Matki Najświętszej w nowicjacie! Serce jej cieszy się triumfem Matki Niepokalanej. Wprawdzie nie będzie miała siły, aby wziąć udział w tym orszaku miłości, ale schowana w kąciku korytarza infirmerii, połączy się ze śpiewem i modlitwą..." (Wezwanie do Miłości)

Dzień zakończył się dla Siostry Józefy w sposób szczególny. Oto, jak sama opisuje: