Warto dziś pomysleć o owym dniu 1858 roku, w którym Maryja objawiła swoje imie Bernadecie

W tym Imieniu, jest zawarte, jak w zarodku, zbawienie całej ludzkości, w tej ogromnej łasce miłości Ojca do nas wszystkich. Jakże możemy dziś nie podziękować uwielbieniem Bogu Ojcu, za dar tak wielkiego miłosierdzia, takiej łaskawości dla nas wszystkich wierzących i dla całej ludzkości?

Przypomnijmy sobie ostatnie słowa Maryi skierowane do Józefy 8 grudnia 1923 r.

„Dziś wieczorem, kiedy byłam w kaplicy, zjawiła się nagle Matka Najświętsza. Ubrana była jak zwykle, ale otoczona przedziwną jasnością. Stała na półksiężycu utworzonym z lekkich, błękitnych chmurek. Na głowie miała długi bladoniebieski welon, który gubił się w chmurach, na których spoczywały jej stopy. Była tak piękna, że nie śmiałam do Niej mówić. Dusza moja była zatopiona w oglądaniu Jej piękności! W końcu odnowiłam śluby, a Ona rzekła do mnie głosem cichym i uroczystym:
„Córko, Kościół wychwala Mnie i czci, rozpamiętując moje Niepokalane Poczęcie. Ludzie podziwiają cuda, które Pan zdziałał we Mnie i piękno, którym mnie przyodział, zanim grzech pierworodny zdołał dotrzeć do mojej duszy. Tak, Ten, który jest Bogiem Odwiecznym, wybrał Mnie na swoją Matkę i obsypał wyjątkowymi łaskami, jakie nie były udziałem żadnego stworzenia. Cała piękność jaśniejąca we Mnie jest odblaskiem doskonałości Wszechmocnego, a wszystkie pochwały skierowane do Mnie wysławiają Tego, który będąc moim Stworzycielem i Panem, chciał uczynić ze Mnie swą Matkę.
Najchwalebniejszym moim przywilejem jest być Niepokalaną, a zarazem Matką Boga. Ale raduję się zwłaszcza tym, że mogę dołączyć doń tytuł Matki Miłosierdzia i Matki Grzeszników.”

Możemy również pomodlić się modlitwą ku czci Maryji, której, Jezus nauczył Siostrę Józefę.

"O czuła i kochająca Matko, Panno roztropna,
jesteś Matką mojego Odkupiciela. Tego dnia przychodzę Cię powitać synowską miłością, którą może Cię kochać dziecięce serce.
Tak, jestem Twoim dzieckiem i ponieważ bezsilność moja jest tak wielka, wezmę żarliwość Serca Twego Boskiego Syna, aby Cię powitać jako najczystszą ze wszystkich stworzeń, ponieważ zostałaś stworzona zgodnie z pragnieniami i zamiarami Boga po trzykroć Świętego! Poczęta bez zmazy grzechu pierworodnego, wolna od zepsucia, zawsze byłaś wierną nadtchnieniom łaski. Dusza Twoja nagromadziła tak ogromne zasługi, że wzniosłaś się nad wszystkimi stworzeniami.
Wybrana na Matkę Jezusa Chrystusa, zostałaś zachowana czysta i święta, aby Ten który przyszedł, aby dać życie duszum, sam wziął życie w Tobie.
Panno niezwykła ! Niepokalana! Rozkoszo Trójcy Świętej ! Zachwycie aniołów i świętych, jesteś radością nieba!
Jesteś moją Matką, Panno roztropna, arko szlachetna, w której wszystkie cnoty są zawarte! Jesteś moją Matką, Panno mocna, Panno łaskawa, Panno wierna! Jesteś moją Matką, ucieczką grzeszników! Pozdrawiam Cię i cieszę się ogromem łask i przywilejów, którymi Wszechmocny Cię ukoronował. Bądź błogosławiona i pochwalona, Matko mojego Odkupiciela, Matko biednych grzeszników!
Zmiłuj się nad nami i otocz nas swoją macierzyńską opieką.
Pozdrawiam Cię w imieniu wszystkich ludzi, w imię wszystkich świętych i wszystkich aniołów. Pragnę Cię kochać z zapałem najbardziej gorejących serafinów. Pozdrawiam Cię i kocham Cię miłością Twego Boskiego Syna, mojego Odkupiciela i Zbawiciela.
Pozdrawiam Cię czystością Ducha świętego i świętej Trójcy. To przez tez Boskie Osoby, błogosławię Cię i pragnę oddać Ci należną chwałę.
O Panno niezrównana! Pobłogosław mnie, jestem twoim dzieckiem. Pobłogosław wszystkich ludzi! Chroń nas! Módl się za nami do Tego, który jest wszechmogący i który niczego nie może Ci odmówić.
Maryjo, Matko moja, pozdrawiam Cię, w dzień i nocy, w czasie i w wieczności.

Przeczytajmy również to piękne rozważanie o Niepokalanym Poczęciu Bł. Piusa IX - z bulli Ineffabilis Deus

List apostolski ogłaszający dogmat o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny 1854 r.PRZYWILEJ NIEPOKALANEGO POCZĘCIA W BOŻYM DEKRECIE O WCIELENIU SŁOWA BOŻEGO

Niewypowiedziany Bóg, którego drogami są miłosierdzie i prawda, którego wolą jest wszechmoc, a którego mądrość potężnie dosięga wszystkiego od końca do końca i wszystkim rządzi łagodnie, gdy przed wiekami przewidział najsmutniejszy upadek całego rodzaju ludzkiego w grzech odziedziczony po przestępstwie Adama, w zakrytej od wieków tajemnicy postanowił pierwsze dzieło swej dobroci urzeczywistnić jeszcze bardziej tajemniczym cudem przez Wcielenie Słowa. A postanowił Bóg tak uczynić w tym celu, by człowiek, wbrew zamiarom miłosierdzia Bożego, szatańskim podstępem upadły w nieprawość grzechową, nie zginął, a nawet jeszcze wyżej był wydźwignięty z upadku, niż się znajdował pierwszy Adam przed upadkiem. Na samym tedy początku i przed wszystkimi wiekami wybrał Bóg i swemu Synowi przeznaczył Matkę, z której wcielony po szczęśliwym wypełnieniu się czasów miał się narodzić. I umiłował Ją Bóg miłością wyższą niż kogokolwiek ze stworzeń w stopniu tak wielkim, iż po prostu w Niej samej znalazł najpełniejsze upodobanie. A przeto daleko więcej niż kogokolwiek z duchów anielskich i wszystkich innych niebian obsypał Ją obfitością darów zaczerpniętych ze skarbnicy bóstwa w sposób tak cudowny, że Ona sama ustawicznie była wolna od jakiejkolwiek skazy grzechowej, a cała piękna i doskonała jaśniała tak wielką niewinnością i świętością, o jakiej po Bogu u nikogo innego nawet pomyśleć nie można, a której nikt poza Bogiem choćby już tylko umysłem dosięgnąć nie zdoła.
Jakoż ze wszech miar przystało, by tak Czcigodna Matka, jaśniejąca ustawicznie blaskiem najdoskonalszej świętości i niedotknięta nawet pierworodną zmazą grzechową, odniosła największy tryumf nad starodawnym wężem. Zaiste jest to czcigodna Matka, skoro Bóg Ojciec postanowił Jej oddać za Syna swego Syna jedynego, którego urodziwszy umiłował z serca swego jako równego sobie. A uczynił to Bóg Ojciec w ten sposób, by jeden i ten sam był naturalnym Synem wespół dla Boga Ojca jak i dla Dziewicy, sam zaś Syn wybrał Ją sobie za Matkę rzeczywistą, a Duch Święty chciał i sprawił to, że z Dziewicy począł się i narodził ten, od którego On sam pochodzi.