« Serce moje znajduje pociechę w przebaczaniu. Nie mam większego pragnienia, ani większej radości nad przebaczenie! » |
W każdy piątek, zwłaszcza w pierwszy piątek miesiąca, chcielibyśmy rozważać z większą uwagą słowa, które padły z ust Jezusa umierającego
Nie! Oni nie poznali Tego, który jest ich życiem. Wylali Nań całą wściekłość swych nieprawości! Ale błagam Cię, Ojcze, zlej na nich całą pełnię swego miłosierdzia!
Ponieważ wiara w miłosierdzie twego Zbawiciela zmazała wszystkie twe zbrodnie, dlatego zaprowadzi cię ona do życia wiecznego!
O Matko moja! Oto moi bracia. Strzeż ich, miłuj ich. Już nie jesteście więcej sami, wy wszyscy, za których oddałem życie! Macie teraz Matkę, do której możecie się uciekać we wszystkich swoich potrzebach”.
Tak, dusza ma odtąd prawo powiedzieć do swego Boga: dlaczegoś mnie opuścił? Po dopełnieniu bowiem Dzieła Odkupienia, człowiek stał się synem Bożym, bratem Jezusa Chrystusa, dziedzicem życia wiecznego.
Ojcze mój! Pragnę Twej chwały i oto nadeszła godzina! Odtąd widząc urzeczywistnienie moich słów, świat pozna, żeś Ty Mnie posłał i będziesz uwielbiony! Pragnę dusz i, aby zaspokoić to pragnienie, wylałem nawet ostatnią kroplę krwi! Dlatego mogę powiedzieć:
Teraz dopełniła się wielka tajemnica Miłości, w której Bóg wydał na śmierć swego własnego Syna, człowiekowi przywrócić życie.
Przyszedłem na świat, aby spełnić Twą wolę: i oto wykonałem ją, Ojcze mój!
Dusze, które spełniły moją wolę, będą mogły podobnie powiedzieć: Wykonało się! Panie mój i Boże, przyjmij moją duszę, w Twe ręce ją oddaję