"Ach, jakże pragnąłem, aby wszystkie dusze poznały uczucia mojego Serca i przejęły się miłością, która Mnie paliła, kiedy ustanawiałem w Wieczerniku Przenajświętszy Sakrament! (...) Z miłości do dusz jestem więźniem w Eucharystii. Pozostaję tam, aby ludzie mogli przyjść do mnie z każdą przykrością i szukać pociechy w najczulszym z serc, u najlepszego Ojca i Przyjaciela, który ich nigdy nie opuszcza. (...) Miłość rozpala we mnie pragnienie, aby stać się pokarmem dla dusz... Eucharystia jest pomysłem Miłości. Jest życiem i mocą dusz, lekarstwem na wszelkie słabości, wiatykiem na drogę wieczności. W niej grzesznicy odzyskują życie duszy, oziębli znajdują prawdziwe ciepło, gorliwi – spoczynek i zaspokojenie pragnień, doskonali – skrzydła, którymi wznosić się mogą ku coraz wyższej świętości, dusze czyste – słodycz, która stanowi dla nich najdelikatniejszy pokarm

Z Ewangelii świętego Jana:

"Jam jest chleb życia. Kto do Mnie przychodzi, nie będzie łaknął; a kto we Mnie wierzy, nigdy pragnąć nie będzie. Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki. Chlebem, który Ja dam, jest moje ciało za życie świata. Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem. 56 Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim. 57 Jak Mnie posłał żyjący Ojciec, a Ja żyję przez9 Ojca, tak i ten, kto Mnie spożywa, będzie żył przeze Mnie."

W 1264 roku, papież Urban IV ustanowił uroczystość liturgiczną ku czci Najświętszego Sakramentu - Boże Ciało. Wtedy właśnie powstało pięć wspaniałych hymnów napisanych przez Św. Tomasza które przyozdobiły liturgię.

Św. Tomasz przejawiał niezwykłe nabożeństwo do Najświętszego Sakramentu.