4 lutego 1890. Wydarzenie zaplanowane przez miłującego Boga

To, czego Jezus wyraźnie dokonał na krzyżu, ukazane zostało już wówczas, kiedy jako czterdziestodniowe Niemowlę został ofiarowany w Świątyni Jerozolimskiej.

Tamto wydarzenie nie jest niczym nowym. Jest jedynie potwierdzeniem tego, co Jezus zawsze czynił w łonie Trójcy Świętej. Od wieków przyjmuje On swoje życie, siebie samego od Ojca. Od wieków też oddaje je z wdzięcznością z powrotem Ojcu. "Wszystko, co moje, jest Twoje" - mówi (J 17,10). "Ojcze, jestem Twój".

Ofiarowanie, przedstawienie siebie innym jest obecne najgłębiej w istocie samego Boga. Ofiarowywanie jest Boże. W łonie Trójcy Świętej trzy Osoby Boskie nie czynią nic innego prócz ofiarowywania siebie sobie nawzajem. Dlatego Bóg jest nieskończenie szczęśliwy, natomiast człowiekowi ofiara przychodzi z trudem. Dlatego jest tak nieszczęśliwy.
Wilfrid Stinissen OCD

2 lutego przeżywaliśmy święto Ofiarowania Dzieciątka Jezus w świątyni Jerozolimskiej. Dziś przypominamy sobie przyjście na świat Siostry Józefy Menedez. Bóg w swoich planach zbawczych przewidział ją przed założeniem
świata właśnie na ten moment... 4 lutego 1890 roku. Ofiarowuje ją rodzinie ludzkiej na konkretny moment jej dziejów. Przemyślmy uważnie ten dialog, czy raczej dwa dialogi...

Żyjemy w czasach zapowiedzianych świętej Gertrudzie. Czasach SERCA.
Bóg-Miłość ukazał w Synu miłość tak wielką do człowieka. I czeka... czeka na odpowiedź jedyną z możliwych - odpowiedź serca swego umiłowanego stworzenia...
Józefa odpowiedziała. Poznała pragnienia Boga i ofiarowała swoje życie Bogu
umiłowanemu, by ratować zagubionych, zwrócić Mu ich swoją ofiarą, przyczynić się do ich zbawienia.