Bierzcie i jedzcie to jest Ciało moje

W Wielki Czwartek 1923 roku, Jezus otworzył swoje serce Józefie :

W godzinie ustanowienia Sakramentu Eucharystii widziałem wiele dusz wybranych posilających się moim Ciałem i Krwią. Jedne znajdowały w nich lekarstwo na swe słabości, inne ogień trawiący ich nędzę i rozpalający w nich miłość.
Oto co widziałem w chwili ustanowienia Przenajświętszego Sakramentu. Miłość rozpala we mnie pragnienie, aby stać się pokarmem dla dusz, albowiem zostałem między ludźmi nie tylko po to, aby żyć z doskonałymi, ale aby podtrzymać słabych i żywić maluczkich. Ja przyczynię się do ich wzrostu i Ja ich umocnię. Ich dobre pragnienia będą moją pociechą, ich nędza miejscem mego wypoczynku.
Zapisz, co wycierpiało moje Serce w tej godzinie, kiedy nie mogąc powstrzymać trawiącego Mnie płomienia, tego cudu miłości, jakim jest Eucharystia.
Eucharystia jest pomysłem Miłości. Jest życiem i mocą dusz, lekarstwem na wszelkie słabości, wiatykiem na drogę wieczności. W niej grzesznicy odzyskują życie duszy, oziębli znajdują prawdziwe ciepło, gorliwi – spoczynek i zaspokojenie pragnień, doskonali – skrzydła, którymi wznosić się mogą ku coraz wyższej świętości, dusze czyste – słodycz, która stanowi dla nich najdelikatniejszy pokarm.

28 maja 1923 roku, Józefa pisze :

„Po Komunii św. zdawało mi się, że niebo jest w mojej duszy! Ukazał mi się nagle Pan Jezus, taki piękny! Serce Jego jaśniało jak słońce, a nad Nim był ognisty krzyż. Powiedział do mnie:

Dusza, która spożywa moje Ciało, posiada Boga, sprawcę życia wiecznego, dlatego jest ona moim niebem. W piękności nic jej nie dorównuje. Podziwiają ją aniołowie, a ponieważ jest w niej Bóg, uniżają się przed nią i wielbią ją. O, gdyby dusze znały swoją wartość! Twa dusza jest moim niebem i za każdym razem, kiedy przyjmujesz Mnie w Eucharystii, wzrasta w niej moja łaska i zwiększa się jej wartość i piękność!”

W Wielki Czwartek 1923 roku, świety Jan ukazuje się Józefie...

"Nie lękaj się, Jezus strzeże cię w swoim Sercu. Jestem posłany, aby dać ci poznać niektóre uczucia, jakie przepełniały Serce Boskiego Mistrza w tym wielkim dniu. Oto miłość ma Go rozłączyć z uczniami, znacząc chrztem Krwi. Ale ta sama miłość każe Mu zostać z nimi i skłania do ustanowienia sakramentu Eucharystii. Lecz jaka walka powstaje w Jego Sercu! Wypocznie wprawdzie w duszach czystych!
Ale jaka męka przedłuży się w duszach skalanych! Dusza Jego rozradowała się z powodu bliskiego powrotu do Ojca. Jednak ból ścisnął ją z powodu jednego z Dwunastu, który wyda Go na śmierć i po raz pierwszy Jego Krew będzie nieużyteczna dla zbawienia jednej duszy! Jak wielka miłość płonęła w Jego Sercu!
Równocześnie zaś nikła wzajemność dusz, tak bardzo umiłowanych, napawała je głęboką goryczą! A cóż mówić o niewdzięczności i oziębłości dusz wybranych!"

Papież Franciszek o Eucharystii

„Eucharystia jest upamiętnieniem, gestem, który aktualizuje i uobecnia to wydarzenie śmierci i zmartwychwstania Jezusa: chleb jest naprawdę Jego Ciałem ofiarowanym, wino jest naprawdę Jego Krwią przelaną za nas.”
„Czyńcie to na moją pamiątkę”. - Jezus się złamał, łamie się dla nas. I prosi nas, byśmy się dawali, łamali dla innych. To właśnie „łamanie chleba” stało się ikoną, znakiem rozpoznawczym Chrystusa i Jego uczniów"

<prezentacja_ostatnia_wieczerza-4_images.ppt>